ช. สายลมโชยกลิ่นสุคนธ์หอมไกล
ญ. กลิ่นใดที่ไหนพี่เอย
ช. หอมชวนชิดเชยเหมือนเคยดอมดม
ญ. คงเป็นสุคนธ์ที่น้องใส่ผม
ช. อ้อ จริง พี่ขอลองดม
ญ. อุ๊ย แน่ะดมแต่ผมเป็นไร
ช. หอมหวนอวลกว่าผกาซึ้งทรวง
ญ. อย่าทำปากหวานมาลวง
ช. หอมใดทั้งปวงมิเทียมดวงใจ
ญ. จงบอกมา เมื่อดมพี่หอมตรงไหน
ช. อ๋อชื่นใจ ตรงนี้ยังไง
ญ. วุ๊ย เหตุใดจึงหอมตรงปราง
ช. แก้มน้องหอมจริงยิ่งนางสวรรค์
ญ. หอมกันทุกวันมิเบื่อหรือไร
ช. หอมเย็นซึ้งใจทุกวันมิจาง
ญ. หอมเพียงแก้มหรือ
ช. หอมไปทุกอย่าง
ญ. ถึงยามพี่หมาง หอมคงจางจืดชืดไป
|
