เฝ้าใฝ่ใจรักใครคนหนึ่งมานาน
ฉันจำทนทรมานแทบลานแทบผลาญอกใจ
เจ็บปวดใจช้ำใจพอทนทานไหว
แต่แค้นใจคลั่งใจสู้ไม่ไหวใจรักร้าวราน
เมื่อสิ้นใจโถใครจะได้ดูใจ
รู้ใจปองใครรักใครว่าใครทำไว้แหลกลาญ
เศร้าโศกใจเสียใจไม่ช้าไม่นาน
ใจเหลือทนสุดทานก็คงคร้านจะผลาญล้างล่ม
* ฉันมีกรรมจำรักเธอจนเซ่อซื่อไป
ความรักชักพาไปไหนฉันก็ไปพิไรชม
ชมวิมานไปไม่นานวิมานถล่ม
เมื่อเห็นเธอเริงรมย์คลอคู่ชมประโลมสุขสันต์
จบสิ้นกันรักอันต้องห้ามปรามใจ
ฉันยอมยอมพรากผลาญใจให้รอยรักหายสิ้นพลัน
แสบอย่างไรหัวใจจะทนแสบสันต์
บุญฉันทำไม่ทันให้กรรมนั้นฆ่าฉันเสียเถิด
(ซ้ำตั้งแต่ * อีกครั้ง)
|
