บ้านคือเรือนเรา
พื้นดินถือเอา ท้องทะเลเปรียบไว้
มองเห็นคลื่น จูบเรือครั้งใด
ดุจขวัญใจฝากอาลัย น้อมใจห่วง
เมฆดังอาภรณ์
น้องเคยสวมนอน น้องรักวอนเฝ้าหวง
มองฟ้านั่น เปรียบเงาขวัญทรวง
พี่แหงนมองดุจมองสรวง ทรวงที่ไกลตา
มองดาว วาวเหมือนเมฆงาม
วับวามวอนถามตัวข้า
เมื่อใดจะไปจูบฟ้าพาชื่นชม
ฝากลมรำพัน
ถึงคืนถึงวัน หวนพบกันสุขสม
นวลขวัญพี่ โปรดคอยภิรมย์
จะหวนชวนชื่น ให้สม สมที่ห่างเธอ
|