รักเอย ร้างแรมใคร่ดวงใจระกำ
เพราะมีรักเดียวฉ่ำจึงจำอาลัย
เมื่อเธอกลับพรากจากไป
ความปวดดวงใจ ครวญใคร่อับเฉา
ขวัญเอยขวัญเคยอยู่ชื่นชูปานใด
ขวัญแรมร้อนใจไหม้ดั่งไฟผลาญเผา
จะมองหนใดใจเศร้า
อกใจอ้างว้างว่างเปล่า ยิ่งมองโลกเราร้าวราน
คิดถึงความเก่าเมื่อคราวรักเราสดใส
อกใจมิได้เบิกบาน ทุกวันทุกคืนที่ผ่าน
ผ่านอย่างแห้งแล้งกันดาร
เคยพร่ำฉ่ำหวานคลายไป
หัวใจจะขาดกวาดตาหาเธอไม่เห็น
อกใจฉันเต้นตื่นใจ
ทุกวันทุกคืนคิดไป
หลับตาลืมตาหวั่นไหวเห็นเธอติดใจเตือนตา
สร้างสรรค์วิมานเลิศลอย
ต้องร้างค้างคอยเธอกลับมา
วิมานคอยท่า จะคอยถึงวันกลับมา
กลับมาเถิดหนาดวงใจ
หัวใจมันพล่าน ช่างทรมานหนักหนา
กลับมารักอย่าจากไป
ทุกวันฉันคอยขวัญใจ
ต้องคอยอีกนานเท่าใดขวัญใจจะได้คืนมา
|
