ร่างสวยสมชายผึ่งผายสง่า
ขำคมคารมทีท่าต้องชะตาชวนชื่น
เมื่อหลงนิยมจึงขมใจขื่น
รักขาดสวาทคลายคืนความชื่นจางร้างพลัน
ไม่หมายตรึงจิตเธอคิดเพียงใคร่
ไร้คุณธรรมทำให้ใครต่อใครโศกศัลย์
เออหนอใจคนสุดค้นไล่ทัน
รักกลับผัดเปลี่ยนเวียนผันไปทุกวันเวลา
(หมู่) จิตใจเหลือเปรียบปานเหมือนดั่งพรานมารสังคมนั่น
คนอะไรใจอาธรรม์น้ำใจคอยบั่นวิญญาณ์
โอ้หนอพรานผลาญสัตว์ป่า
แม้เปรียบไปเธอร้ายกาจกว่า
ลวงนารีเรื่อยมาสมในอุราก็ผละจากไป
*เมื่อรักเธอนั่นห่างหันคลายค่า
มิควรมาวางทีท่าเพื่อหมายมาชื่นใหม่
เล่ห์รักตรึงจิตยังคิดจำได้
ขอหลบหลีกปลีกตัวไปไกลจากพรานสังคม
ต้องขอสาปส่งไม่หลงทีถ้อย
ลิ้นลมคารมพูดพล่อยยังฝากรอยขื่นขม
กลัวรักระกำให้ช้ำอกตรม
เหลือสุดจะกล่าวให้สมในลิ้นลมอันชั่ว**
(หมู่) เล่ห์กลล้นประมาณหมายบั่นรานคอยผลาญใจนั่น
รักแล้วร้างจางใจกัน มิเคยคงมั่นเมามัว
สาปแล้วชายร้ายจนกลัว
ขออย่ามาปองหมายพันพัว
ใจมันยังร่ำรัวเพราะยังหวั่นกลัวจะเจ็บอกช้ำ
(ซ้ำตั้งแต่ * ถึง **)
|
