สุดแท้แต่วาสนา
โชคชะตาชักพามาให้
เรานี้ไม่เคยหวั่นไหว
ด้วยสุดหมายรักไว้ให้เที่ยงธรรม
แม้ใจคงมั่น
รักผูกพันยังอาจแปรผันด้วยกรรม
จะมัวหลงพะวงเพ้อพร่ำ
หวนไห้ใฝ่จำให้ช้ำไฉน
ความรักนั่นเปลี่ยนแปรผัน
ดุจกังหันผันเวียนตามลม
ปองหวังอยู่เป็นคู่สม
อาจขื่นขมมิสมดังตั้งใจ
ใครหลงมันแล้วคงโศกศัลย์
ยามเมื่อรักนั้นมิสมดังฝันใฝ่
หวังสิ่งใดลองใคร่ครวญคิดไป
ใช่จะสมชมชิดได้ตามใจหมายทุกอย่าง
สุดแท้แต่วาสนา
โชคชะตาของเราเคยสร้าง
ควรหรือต้องมาหม่นหมาง
เมื่อรักร้างระคางจางจากใจ
แม้บุญเคยสร้าง
รักที่จางคงไม่ราร้างห่างไกล
คู่กันแล้วมิแคล้วไปได้
รักย่อมสดใสครองไว้เคียงขวัญ
หากมิใช่คู่เชยชม
เรื่องจะสมนั้นอย่าหมายมั่น
คงพลัดพรากไปจากขวัญ
ต้องโศกศัลย์นับวันจะห่างไกล
พรหมลิขิตนั้นคอยเสกสรร
ดลให้คู่ขวัญนั้นสัมพันธ์รักใคร่
แม้คู่กันคงผูกพันสมใจ
วาสนาชักพาให้ได้ครองไว้สมปอง
|
