มนต์ใดเอยที่ฉันเคยลุ่มหลง
รักอนงค์รูปทรงโสภา
มนต์ยังพรายร่ายร้องมา ร่ำมา
เร้าใจนิจจาเสน่หาปรารมณ์
หลงมนต์ร่ำตามน้ำเนื้อนวล
เจ้าสงวนไว้เย้ายวนป่วนอารมณ์
ร้างราพาเศร้าซบซม
มันแค้นมันขม เหมือนฉันอมยาตาย
มนต์ละเมอช่างเหมือนเธอสาปฉัน
พ้นพรากกัน ผลักดันขวัญคลาย
มนต์นางใดช่างสิงใจสู่กาย
ยุเธอท้าทายดวงจิตชายชาตรี
โถ ทนได้ทนไปหนาตัว
ให้มนต์หัวเราะเยาะตัวชั่วชีวี
แล้วมนต์คงเสื่อมฤทธิ์
เป็นเหมือนมนต์ผีโสเภณีเดนกาม
|
