สายลมโบกพลิ้วพัดปลิวผ่านมาเมื่อใด
ยอดสนอ่อนไกวเอนไหวผ่อนตามลมลู่
เห็นสนโอนไกวเพราะสายลมพรู
พัดพลิ้วชวนดูนึกรู้ลมไกว
โบกไปไม่เห็นแน่นอน
คิดไปยอดสนเหมือนคนที่ใจอ่อนไหว
ชอบผันเปลี่ยนไปโดยไร้ตรึกตรองแน่ก่อน
เพราะรักคำยอเพราะพ้อคำวอน
เหมือนสายลมจรพัดย้อนดวงใจ
อ่อนไปด้วยน้ำคำคน
**คิดถึงรักเก่าครั้งเราเคยชื่น
หวังใจรักให้ยั่งยืน
ชื่นบานด้วยรักเปรอปรน
ครั้นแล้วน้ำใจรักเธอไม่ทน
หัวใจอ่อนอย่างยอดสน
คล้อยตามคำคนเปลี่ยนใจ
รักจางห่างหายเพราะใจเบื่อง่ายถ่ายถอน
ไม่รักแน่นอนใจร้อนด่วนหลงลืมได้
รักร้างโรยราอาวรณ์อาลัย
รักร้าวลวงใจไร้รักจริงจัง
เปรียบดังยอดสนโอนเอน
|
