อารมณ์ฉันวังเวงวาบหวิว
ดวงใจริกระลิ่วร่ำไป
เมื่อยามจากความรักแรมไกล
จึงพลอยห่วงในรักอาลัยจิตใจหวาดละเมอผวา
ยามนอนฉันอาวรณ์ถวิล
ยามกินฉันก็กินน้ำตา
เฝ้าคอยให้ความรักคืนมา
วิงวอนแต่เทพไท้เทวาจงมาโปรดให้หายมืดมัว
ความทุกข์อาลัย
จะสุขอย่างไรเมื่อใจฉันถูกพันพัว
บางครั้งยังนึกขลาดหวาดกลัว
หวิวใจระรัวฉันแทบขาดใจ
วิญญาณรักยังตามหลอกหลอน
ดวงใจฉันรอนรอนร่ำไห้
บางทีแว่วยินเสียงไกลไกล
ฟังฟังดั่งใครร้องครวญไปเออใครก็ไม่รู้กู่มา
เทวาฟ้าและดินโปรดฉัน
ดวงใจช้ำทุกวันเวลา
ต่างเคยฝากรอยรักตรึงตาม
ทำไมปล่อยให้ร้าวโรยรานำมาแต่วิโยคโศกศัลย์
ดวงใจฉันระบมบ่มหนอง
เคยคลอเคล้าประคองเคียงกัน
เมื่อไหร่จะประสานสัมพันธ์
รำพึงอยู่แทบทุกคืนวันรำพันอยู่จนฉันกลุ้มใจ
โอ้รักเจ้าเอย
แต่ก่อนเจ้าเคยชื่นเชยสมสุขสดใส
เคยพักพิงรักแอบอุ่นใจ
ครั้นเธอร้างไปฉันกลุ้มแทบตาย
บุญเรานั้นก็พลันเสื่อมสูญ
ระทมรักอาดูรไม่วาย
แต่กรรมซิมาซ้ำทำลาย
เวรกรรมกลับมาสนองมากมายจนตายก็ไม่หายโศกเอย
|
