เมื่อคราวเหมันต์
หนาวจนใจสั่นจริงพับผ่า
เมื่อยามนี้ที่ฉันสั่นสะท้านหนักหนา
มันหนาวเหน็บเจ็บอุราจะรักษาอันใด
เชื่อคำเขาว่า
หนาวลมห่มผ้าจริงไฉน
หนาวฟ้าต้องอิงผิงกับไฟ ผิงไฟรอบกายหายเมื่อไร
ความหนาวยิ่งจับใจแปลกไหมเล่านั่น
นี่ทำฉันใด
ผิงไฟเท่าไหร่ไม่หายสั่น
ก่อไฟผิงมากมายอุ่นแต่กายเท่านั้น
มันหนาวไข้ในอกฉัน สั่นงกงันจริงจริง
สั่นในฤทัย
หนาวในดวงใจเอาอะไรผิง
หนาวนี้ที่ใจใช้สะวิง เหมันต์สะวิงหายได้จริง
ยิ่งหนาวยิ่งสะวิง สะวิง สะวิง
|
