รักเอ๋ยรักมันปักลึก แม้นึกยังปวดนัก.. นั่น
พิษของมันยิ่งกว่าไฟ ฤทัยต้องใฝ่ทน.. ร้อน
ก่อนคืนค่ำจำได้ แอบกายอยู่ชิดกัน.. ทุกวัน
เคยเพ้อพร่ำรำพัน รักกันนั้นหวานใดไม่เทียมทัน
รักเอ๋ยรักมันหนักใน เหมือนศรมาปักใจ.. มั่น
ยามรักกันซิหวานคำ รักนำความสุขใจ.. ฉัน
ใจเอ๋ยใจรำพันมิวายเว้นวันเพ้อพร่ำ.. ละเมอ
คอยรัก คอยเสมอ จนเผลอจิตใคร่ครองแต่เธอ
|