กลิ่นดอกโศกชวนดม
ลอยมาตามลมรำเพย
กลิ่นเย็นหอมเด่นชวนเชย
อาวรณ์รักเอยคืนหนึ่งที่เคยร่วมใจหมาย
กิ่งอโศกบังจันทร์
เคยเคล้าเคลียกันเคียงกาย
ชื่นคำหวานฉ่ำไม่หาย
รำพันไม่อายได้สุดมุ่งหมายกันมา
ดื่มด่ำรสล้ำยังจำได้
ฝากดวงใจสองรา
ขอรักกันไปในชาติหน้า
คำสัญญาจำติดใจ
ฝากสวาทรวมกัน
ราตรีมีจันทร์อำไพ
ใต้เงาร่มโศกบังไว้
รักเร้าดวงใจกลิ่นโศกสดใสชื่นชม
กลิ่นดอกโศกจางไป
เหมือนรักเลือนไกลระทม
ต้องทนหมองหม่นขื่นขม
หลงรักจึงตรมเจ็บปวดอารมณ์สิ้นความหวัง
อยากจะอยู่เคียงเธอ
รักล้นทนละเมอลำพัง
คร่ำครวญหวนไห้ความหลัง
รักหายคลายชังปล่อยให้หมดหวังเดียวดาย
เวรกรรมซ้อนซ้ำทำเราเศร้า
ต้องอับเฉาเหลืออาย
รักร้างแรมไกลร่ำร้องไห้
โอ้รักคลายกลายกลับคำ
สุดจะกล่าวรำพัน
นึกถึงคืนวันรักนำ
โศกสิ้นเหลือกลิ่นให้ช้ำ
รักฝังใจจำกลิ่นโศกเจ้าซ้ำจำทน
|
