เพลินชมพรรณบุปผางามตา
โน่นลัดดา นั่นลำดวน นี่ชวนชื่น
โอ้ราตรีกลิ่นนี้ทุกค่ำคืน
ข้าเคยชื่นกลิ่นเจ้าแสนเร้าใจ
กุหลาบ อังกาบ กาหลง
มณฑาระหงชูช่อไสว
เหมือนหญิงสาวคราวน่าประโลมใจ
นวลใยผ่องใสไร้ราคี
ถึงจะสวยสดรุ่นวัยสาว
ก็มีคราวโรยร่วงกลิ่นสี
เหมือนสิ้นหอมสิ้นกลิ่นมาลี
ไม่คงที่ อย่าผยองคะนองใจ
อันหญิงงาม งามที่ใจงาม
ถึงรูปทราม งามจิตชวนพิศมัย
ใครเห็นใครชม ชวนชื่นใจ
อย่าหลงใหลรูปสวยสำรวยเอย
|