ดวงจันทร์เมื่อวันเพ็ญลอยดูเด่นอยู่บนนภา
รัศมีเจิดจ้าส่องลงมาเมื่อคราเพ็ญ
ธรรมชาติราววาดไว้ งามกระไรเมื่อได้เห็น
เร้าให้ใจเราเต้น สุดจะเว้นเมื่อเห็นเดือน
ยามเมื่อหัวใจโศกเศร้าใครเล่าจะคอยเตือน
ทำใจให้ลืมเลือนคลายโศกเหมือนแสงจันทรา
ดวงจันทร์หากจันทร์แรม แสงไม่แย้มตลอดยาม
สวยสดงดอร่าม ฟากฟ้าทรามไร้อาภา
มีเมฆมาบดบังลอยสะพรั่งทั่วนภา
เห็นแต่ดวงดารา ไม่งามตาเหมือนแสงจันทร์
จิตมนุษย์ยามสุดกลุ้ม ให้ร้อนรุ่มเปี่ยมจาบัลย์
เฝ้าคิดอยู่ทุกวัน คลายโศกศัลย์เพราะจันทร์เพ็ญ
|
