พี่เฝ้าจ้องเพ้อมองน้องทำไม
หยั่งทราบน้ำใจรู้ว่าคิดพิสมัยหวังจะได้ตัวน้องไปครอบครอง
เหลือบแลไปครั้งใดเห็นแต่มอง
สุดจิตคิดปอง เห็นแต่ยิ้ม ยิ้มกับน้อง ยิ้มแล้วจ้องจนน้องต้องเบือนตา
รักเอ๋ยยิ้มเฉยได้
เจียมคำเจียมใจหรืออายสิ่งใด หรือใจไม่กล้า
หน้าไม่อายเชื้อชายไร้ปัญญา อกโอ้นิจจา
ทำเจ้าชู้รู้หรอกหนา รู้ว่ากล้าแต่สายตาจ้องไป
บุปผชาติเย้ายวนชวนให้มอง
หากผึ้งหวังปองแม้ไม่เคล้าเอาแต่มอง เพ้อแต่จ้องจะสมปองอย่างไร
อ้อยกับตาลหวานรสมดพอใจ
หากว่ามดใดมัวแต่ยั้งรั้งเอาไว้ แล้วเมื่อไหร่จะรู้ได้ว่าหวาน
หวานนักรสรักใคร่
ชมชิมอาลัยรสตรึงติดใจ รสใดไม่ปาน
พี่เป็นชายเสียชายไร้เชิงชาญ จ้องอยู่ช้านาน
แม้ไม่คิดมิตรสมาน รักจะผ่านจะเสียการ อดชม
|
