ชื่นใจได้เห็นไทรเย็นร่ม
สายลมพลิ้วพรมผ่านไทรไม่วาย
ร่มไทรฝังใจจนตาย
จำได้ไม่คลาย ไทรเหมือนชายวิมาน
ร่มไทรร่มนี้เป็นที่พึ่ง
เหมือนหนึ่งสวนซึ่งพวกเราสราญ
ไหว้วอนพระไทรดลบันดาล
ทรงโปรดประทานเราเหมือนญาณต้องกัน
พฤกษานี้มีเพียงเราจำได้
อยู่หนใดครวญใคร่จำนรรจ์
วันเดือนปีมีคล้อยไปฤทัยผูกพัน
ฝันไม่มีคลาย
ร่มไทรร่มใช้ใจพักผ่อน
มิหย่อนเคลิ้มไปด้วยใจสบาย
ร่มไทรฝังใจไปจนตาย
จำได้ไม่คลาย ใจและกายไม่ลืม
|