เก่าเลือนเคลื่อนคล้อยไป
ใหม่พลันเวียนผันมา
เก่าแคล้วไปแล้วหนา
อนิจจาใจหายห่วงหวง
เก่าอันสุขสมจินต์
สิ้นไปแล้วทั้งปวง
สุดอาลัยใหญ่หลวง
สะท้อนทรวงเหลือทวงให้คืน
ใครใครจะสำเริง
บันเทิงใหม่ระรื่น
ฉันสิสุดฝืน
สะอื้นถึงปีเก่า
ยิ่งวันยิ่งผันไป
สุดไกลเสียแล้วเรา
ห่วงใยให้เงียบเหงา
ยังหลงเงาปีเก่าเศร้าอยู่
|