ช) นั่งชมเมืองฟ้า แดนฟ้าอำไพ
ญ) พิศไปให้เพลินอุรา
ช) วิมานเพชรพลอยพร่างตา
ญ) ยิ่งพาให้แสนเฉิดฉาย
ช) เห็นนางอัปสรฟ้อนรำทำเอียงอาย
ญ) ดังจะหมายให้หลงชม
ญ) โอ้เย็นน้ำค้างหยาดย้อยเย็นใจ
ช) เห็นไกลชวนให้เพลินตา
ญ) พร่างพรายไหลไปแหล่งหล้า
ช) สุธาที่ร้อนก็คลาย
ญ) มวลหมู่ผกา ดอกฟ้านั้นยังหอมไกล
กลิ่นไกลไปทั้งโลกสาม
ช) ดูรุ้งเลื่อมลายพร่างพรายเหมือนใครมาแสร้งแต่งทำ
ญ) ทั่วถิ่นงามล้ำ พาชื่นฉ่ำดังมนต์ทิพย์ชโลมใจ
ช) โอ้เย็นน้ำค้างหยาดย้อยเย็นใจ
ญ) หนาวในถึงดวงวิญญา
ช) หากมีน้องแนบอุรา ก็พาให้หนาวห่างหาย
ญ) หอมเอยผกา ดอกฟ้าซึ่งหอมไกล
ช) กลิ่นใด แพ้แก้มนาง
|
