สรวมศรีสรวมเดชปกเกศข้า
ผู้พเนจรมาจากป่ากว้าง
ได้ยลยินปิ่นโฉมจอมสุรางค์
ธนานครแม่สร้างบุญปางบรรพ์
จึงโฉมนางสะอางยิ่งนางฟ้า
ฉลาดล้ำเกินกว่าจะพร่ำสรรค์
ใครได้เห็นเป็นขวัญตาพาเพลินพลัน
ยิ่งดวงจันทร์ ดวงตะวันและดวงดาว
หญิงงามทั่วแดนไม่แม้นแม่งาม
นางสวยเลิศเฉิดฉันดังดวงจันทร์ ผิวผ่องพรรณงาม
หวามใจเมื่อใครพบพาน เนตรนั้นดังดารา
เหมือนดังอินทราสรรค์สร้างให้นางนั้นมา
เพื่อเป็นขวัญตาชาวดิน
จอมสุรางค์ช่างงามสวยสิ้น
หาทั่วแผ่นดิน หาใดไม่เทียบเปรียบนาง
ฉลาดแม้นเหมือนตะวัน
แจ่มจันทร์นั้นเยี่ยมยอดทุกทาง
สมเป็นจอมสุรางค์ หนึ่งนางในสามโลกเอย
แม้นใครได้แนบนาง เปรียบดังได้ครองโลกเอย
(สรวม = ขอ)
|
