สดใสวันปีใหม่เยือนทุกข์เศร้าก็เหมือนเลือนลางห่างไกล
ส่งท้ายวันปีเก่าไปรับใหม่เอาไว้ด้วยใจเบิกบาน
เอาโยนไปทีทุกข์ที่เกาะใจ ฟ้าใหม่คงฉ่ำหวาน
เหลือไว้ล้วนแล้วแพร้วเพริศตระการหวานชื่นบานสำราญหทัย
(หมู่. พากันโยนของเก่าไป จงเตรียมใจรับใหม่มา)
สุขเถอะเหวย มาสุขเถอะหวาเสียงปีใหม่มาตื่นเรียกรำไร
มัวทุกข์ตรมอยู่ไย ลืมเสียอย่าไปคิดให้กังวล
ตั้งดวงใจในห้วงกุศล ทุกข์พาให้คนร้อนรนเสียเปล่า
(หมู่..ทนทำใจให้อับเฉา จะพาเราเศร้าอีกปี)
.... ซ้ำตั้งแต่ต้นอีกหนึ่งเที่ยว
|
