โอ้โดมที่รักเจ้าขา
ที่รักเจ้าขาขอลาก่อน
จากโดมเหมือนใจร้าวรอน
ความหลังพาอาวรณ์ทอดทรวงสะท้อนอาลัย
ต้องจำจากจำลา มิตรโดมที่ข้ารักใคร่
คร่ำครวญหวนไห้ ด้วยใจระทม
จากทิวสนงาม ที่ให้ความภิรมย์
จากรั้วจำปีที่บ่ม จากวงสังคมตรมทรวง
ร่มโพธิ์ที่เคยร่มเย็น
ข้านี้ไม่เว้นแสนเป็นห่วง
ท่าริมน้ำตรึงซึ้งทรวง
จำร้างลาเลยล่วงฝากดวงใจเพ้อรำพัน
ต้องจำจากโดมไป ถึงไกลกันด้วยฟ้ากั้น
แต่ใจยึดมั่น ผูกพันมิคลาย
โอ้ลาขอลา จำต้องลาลับกาย
ยังหวนอาลัยไม่หน่าย ด้วยความเสียดายแดนโดม
|
