คิดถึงชีวืต คิดจนวันตาย
สุดมุ่งสุดหมายให้เที่ยงธรรม
ด้วยเป็นชีวิตที่ชะตากรรม
เหลือที่จะนำวาสนา
ฉันมีคนรัก รักก็เลื่อนลอย
สุดเอื้อมสุดสอยคอยตั้งตา
ด้วยเธออยู่สูงเหลือจะจูงมา
เอื้อมเด็ดดอกฟ้าพาใจหวั่น
คู่อื่นบุญเขาเคยคู่
ได้ร่วมชู้คู่กัน
โชคเราไม่สมกัน
ได้แต่แลฝันทุกคืนวันฉันต้องตรม
เขามาทีหลังยังได้ชมเชย
แต่อกเราเอ๋ยไม่ได้ชม
ดั่งว่าวขาดผลอยลอยตามลม
เมื่อยากจะชมบุญไม่สมชมไม่ได้
คู่อื่นบุญเขาเคยคู่
ได้ร่วมชู้คู่กัน
โชคเราไม่สมกัน
ได้แต่แลฝันทุกคืนวันฉันต้องตรม
เพราะวาสนามาไม่เทียมเธอ
แค่นจะเผยอเข้าไปชม
เมื่อบุญไม่ถึงจึงระทม
ฝืนใจสุดข่ม ชาติหน้าคงได้ชมเธอ
|
