(ช.) ถิ่นนี้แม่งามทรามวัย น้องหรือเป็นเจ้าของ
(ญ.) เหตุใดเล่าเอยไฉนเลยมาจ้อง
(ช.) ช่างงามโสภา .. (ญ.) จะมาหาใคร
(ช.) ก็คนนี้ไง ......... (ญ.) ใช่คนสำรอง
(ช.) ถูกใจถึงมอง .... (ญ.) เมื่อมองแล้วไป
(ช.) โปรดจงเห็นใจ.. (ญ.) จะไปไหนไป
(ช.) พี่เป็นคนถิ่นไกล (ญ.) ถอยไปดีกว่า
(ช.) อย่าเคืองขุ่นเลยดวงใจ ขออภัยเถิดหนา
(ญ.) อย่าทำปากดีหรือตีสองหน้า
(ช.) พี่จนแสนจน ...... (ญ.) แต่ยังสำราญ
(ช.) พี่มาของาน ...... (ญ.) ออกงานไหนมา
(ช.) จากกรุงขวัญตา .. (ญ.) ผ่านมาหนใด
(ช.) เจอะจอมขวัญใจ.. ญ.) กลับไปเสียที
(ช.) โอ้แม่ยอดชีวีน้องจงเห็นใจ
(ญ.) อยู่ในกรุงก็คงสุขสันต์เหตุใดนั้นจากไกล
(ช.) อยากมีหลักฐานหางานทำไร่
(ญ.) ตรากตาเนื้อตัว ... (ช.) ไม่กลัวแล้วเอย
(ญ.) ไม่นานละเลย ..... (ช.) ไม่เคยท้อใจ
(ญ.) จะจริงหรือใจ ...... (ช.) จากใจของตน
(ญ.) พูดไปวกวน ........ (ช.) อยู่จนถึงตาย
(ญ.) ไม่อยากเชื่อคำชาย (ช.) มิกลายวาจา
(ญ.) หมั่นพรวนดินด้วยความแข็งขัน
อย่าเกียจคร้านไร่นา
(ช.) อยู่ใกล้ทรามวัย ถึงตายไม่ว่า
(ญ.) ให้จริงเหมือนคำ ... (ช.) ให้คำสาบาน
(ญ.) หากนานแสนนาน .. (ช.) ไม่พานร้างลา
(ญ.) อย่าลืมสัญญา ...... (ช.) ไม่ลืมสัญญา
(ญ.) ช่วยดำไถนา ........ (ช.) อยู่เคียงขวัญตา
(พ.) สร้างกระท่อมปลายนา ไว้รอรักเอย
|
