สายลมโบกมาหอมกลิ่นลัดดาพาให้ชื่นใจ
หอมมาแต่ไกลโน้มดวงหทัยให้เคลิ้มชม
ใจเพ้อภวังค์เมื่อครั้งคืนก่อนเคยดม
ซึ้งในอารมณ์กลิ่นหอมเมื่อลมโบกมา
ยั่วใจให้จำ แสนฉ่ำคะนึงซึ้งอุรา
หอมดอกลัดดาหอมยิ่งกว่าดอกใด
ยามคิดคะนึงยังซึ้งในจิตร่ำไป
เพราะเคยชื่นใจยังเร้าอยู่ในวิญญา
* ไม้งามต่างพรรณแม้นเปรียบมิทันเทียมเจ้าลัดดา
ไม้งามเกลื่อนตาร้อยพันผกาไม่แม้นเลย
ยังหลงจะชมยามสายลมโบกรำเพย
เย้ายวนชวนเชยก็เพราะว่าเคยชื่นใจ
เปรียบดังนวลนางล้วนแต่สำอางสวยกระไร
ล้ำเลิศวิไลสวยอย่างใดก็ดี
ที่ล้วนชวนแลงามแท้ดูดั่งเทวี
ล้ำเลิศนารีนางนั้นก็มีอยู่นางเดียว
(ซ้ำตั้งแต่ *)
|
