(สร้อย)
(หมู่) ฝากใจไว้ให้เชยชมรักชื่นรื่นรมย์สุขสมใจปอง
(ญ.) จริงรึ (ช.) จริงซิ
(ญ.) จริงนะ (ช.) จริงน้อง
(หมู่) ขอให้อยู่ครองปองรักชื่นบาน
(... ซ้ำสร้อย...)
(ช.1) สวยงามตายามพบกานดาต้องตาแลลาน
(ญ.1) โปรดอย่าแทะโลมรังควาญ
(ช.1) ผูกสมัครรักในดวงมาน
ใช่ตามรังควาญ รักยิ่งจริงใจ
(ญ.1) รักอย่างไรขอดูใจก่อน
(ช.1) โธ่อรอนงค์ขอจงใจอ่อน
(ญ.1) รักจริงดั่งวอนหมั้นกันไว้ก่อนเอย
(... ซ้ำสร้อย...)
(ช.2) แสนเต็มใจ จะหมั้นอะไรถึงถูกใจนงคราญ
(ญ.2) เอาแปดหมื่น เพชรทองเต็มพาน
(ช.2) โอ้โหต่อสักหน่อย สองร้อยก็เต็มอาน
พี่ต้องซมซานมาหาตั้งเกือบปี
(ญ.2) ไปเถิดไป ฉันไม่ไยดี
(ช.2) โธ่จนแต่เงิน หัวใจภักดี
(ญ.2) แม้เงินไม่มี รักคงหนีจากเอย
(... ซ้ำสร้อย...)
(ช.3) รักจริงๆใช่ลวงหลอกหญิงซื่อจริงคงนาน
(ญ.3) เมื่อไหร่คิดทำการงาน
(ช.3) พี่จะอยู่ชิดชูนงคราญเมื่อเราแต่งงานมิต้องอาวรณ์
(ญ.3) เงินแหละทองค่อยหมั้นกันก่อน
(ช.3) เงินก็ไม่มีขอยืมพี่ก่อน
(ญ.3) ฉันต้องลาจร ไม่ได้พบหรอกเอย
(... ซ้ำสร้อย...)
(ช.2) แสนเต็มใจ จะหมั้นอะไรถึงถูกใจนงคราญ
(ญ.2) ต้องแปดหมื่น เพชรทองเต็มพาน
(ช.2) โอ้โหต่อสักหน่อย สองร้อยก็เต็มอาน
พี่ต้องซมซานมาหาตั้งเกือบปี
(ญ.2) อุ๊ยไปเถิดไป ฉันไม่ไยดี
(ช.2) โธ่จนแต่เงิน หัวใจภักดี
(ญ.2) ขอลาก่อนซิ รักอย่างนี้ก็จบเอย
(... ซ้ำสร้อย...)
(... ซ้ำสร้อย...)
|
