วันนี้แหละวันที่ฉันและเธอจากกัน
วันนี้แหละวันที่ฉันต้องพรากจากไกล
ร้างรักระทมระบมใจ
ร้างรักอาลัยใจจะขาดสุดแสนอนาถจิตใจสุดทน
จำจากจำจรจำพรากไกลเฝ้าคร่ำเฝ้าครวญ
โอ้สุดรัญจวนรักเร้ากมล
จำจากจำไกลจึงได้แต่ทนอุตส่าห์ไม่บ่น
อย่าห่วงกังวลเพราะฉันมีกรรม
รักเอ๋ยเคยพร่ำรำพันกันไว้อย่างไร
รักเอ๋ยทำไมไม่ซื่อไม่ตรงคงคำ
รักแล้วทำลืมให้ระกำ
รักแล้วมาทำให้ใจเศร้าโอ้รักของเรายังไม่กลับมา
ทั้งฉันและเธอเคยพร่ำรำพันต่อกัน
ทั้งฉันและเธอเคยให้คำมั่นสัญญา
ไฉนเธอมาลืมวาจา
ไฉนเธอมาลืมไปได้เหตุใดหนอจึงไม่จำสักวัน
ไม่น่าจะลืมจะร้างจะเลือนจะกลับจะกลาย
ไม่น่าจะหน่ายจะแหนงกัน
แต่นี่เป็นกรรมจึงต้องจำไกลให้หวาดให้หวั่น
จำจากไกลกันเสียแล้วละเธอ
รักเอ๋ยจะจำไม่ขอให้ช้ำต่อไป
รักนี้จะฝังอยู่ในดวงใจเสมอ
ฉันช้ำระกำเพราะรักเธอ
ฉันเพ้อละเมอเพราะใจมั่นโอ้รักของฉันนี้ช่างมีกรรม
|
