พลิ้วลมพัดรวงข้าวเอนลู่ไป
ข้าวสิรวงไสว สมใจชาวนาสิ้นห่วง
ชื่นอุราเห็นข้าวกล้าออกรวง
แต่ข้าช้ำใจข้าห่วง หวงรักเจ้าข้ามเกินบาง
สาวเอย โถน้ำใจเจ้าช่างดำ
แกล้งรักข้าให้ช้ำรักแล้วมาทำเหินห่าง
กลับไปรัก หลงเจ้าหนุ่มต่างบาง
ข้าอดสู ใจไม่สร่างเพราะเจ้ามาห่าง แรมรา
* ข้าวเบาหน้านี้ รวงดีเพราะมีลมโบก
ได้ลมฉ่ำฝนจนโชกแต่ใจข้าโศกหนักหนา
เจ้าสิ้นใจรัก ข้ายังภักดีเรื่อยมา
นี่หรือน้ำใจเจ้ากล้าทิ้งข้าไปได้ ลงคอ
สาวเอย โถน้ำใจเจ้าช่างดำ
แกล้งรักข้าให้ช้ำรักพรากเจ้าเป็นคนก่อ
เจ้าลืมหรือ โถข้าซื่อตรงรอ
กลับเถิดหนอ ใจข้าโศกเหมือนคอยลมโบก ข้าวเบา
ซ้ำตั้งแต่ *
|
