พวกเราทั้งหลาย มิตรสหายชาวทุ่ง
คร้านเคยพบเคยเห็นกรุง รู้เพียงกรุงนั้นยุงคลุ้งไป
ฝุ่นกรุงฟุ้งเฟ้อ สังคมเพ้อเป็นไข้
แสงและสีมีพิษภัย หาลมจะหายใจไม่มี
อยู่นาประสาเขาเรา ไร้ของมอมเมาเคล้าคลุกคลี
อยู่เมืองสวรรค์นั้นซี มีแต่ที่พิกลพิการ
อย่ามัวสงสัย คิดไปไหนไกลบ้าน
รักดินฟ้านาสำราญ เพราะมันเป็นวิมานสุขจริง
บ้านนาเรานี้ แสนสุขีดียิ่ง
ผองเรารักและพักพิง ฝันอิงชีวิตจริงนิจจา
กลิ่นไอไทยแท้ พลิ้วกระแสลมป่า
สางอีสาวชาวท้องนา หายใจมันชื้นชาซ่าทรวง
อย่ามาเสนอสำนวน เซ้าซี้ยียวนล้วนหลอนลวง
หลอกไปเมืองโก๋โบ๋กลวง ชมดาวร่วงช่วงหล้าฟ้ายุง
พวกเราทั้งหลาย มิตรสหายชาวทุ่ง
คร้ามจนคร้านพานพบยุง เพราะกลัวโดนพยุงกลับมา
|
