ช. ชุ่มชื่นใจเมื่อได้พบเธอเสมอ เหมือนละเมอภาพเธอลอยเด่น
ค่ำคืนเช้าเย็นเธอลอยเด่นในห้วงคำนึงจินตนา
ญ. ชุ่มชื่นใจเมื่อฟังน้ำคำหวาน แม้น้ำตาลก็ยังด้อยกว่า
เมื่อฟังทุกครา เกรงไปว่าจะต้องลอยลมตามคำ
ช. ความรักสลักในจับใจจึงเฉลยร่ำ
ญ. แสนชื่นในคำหวานฉ่ำอยู่มิวาย
แต่ใจกลัวถ้อยคำสำเนียงหวาน
มักร้าวรานไม่นานก็คลาย
ช. ไม่ขอเคลื่อนคลายสายสวาทยังมั่นคงอยู่นิรันดร์
|