บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
17 ม.ค. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง เอิบ ประไพเพลงผสม |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
ค่ำแล้ว ได้ยินเสียงแว่วมาตามสายลม ชุ่มชื่นน้ำค้างที่พร่างพรม เยือกเย็นเมื่อลมสะบัดพัดกราวพราวพรู มืดมัว ให้นึกขามกลัวเดือนมืดหรุบหรู่ ต้องน้ำค้างพรมเมื่อลมพัดพรู ยิ่งฟังยิ่งดูใจรู้สึกให้นึกวังเวง ค่ำคืน ใจชักตื่นคิดหวาดเกรง น่ากลัวมืดมนหมองมัว กลัวยิ่งเกรงกริ่งใจ เยือกเย็น เพิ่งพิศแล้วเห็นแต่พุ่มไม้ใหญ่ ต้องลมพัดโกรกกรรโชกโกรกใบ กิ่งก้านแกว่งไกวฟังดังครื้นครื้นเครง ค่ำแล้ว เมฆเลือนเคลื่อนแคล้วจันทร์นวลเปร่ง จิ้งหรีดกรีดร้องกึกก้องระเบ็ง ไพเราะดังเพลงวิเวกวังเวงเพลินฟัง เมฆลอย กลับเลือนเคลื่อนคล้อยมืดหมดบดบัง โอ้แสงเดือนเลือนเมฆเลื่อนมาบัง สิ่งที่ได้ฟังไม่เสนาะไพเราะเพราะเลย เงียบจริง มองทุกสิ่งไม่ชื่นเชย มืดมัวหวั่นใจ นึกกลัวดังที่เคยได้ฟัง ค่ำแล้ว ไม่เห็นแสงแววแพรวส่องสว่าง จิตใจหมองมัวน่ากลัวอ้างว้าง ทุกทิศทุกทางดูมืดสลัวทั่วแดน |