บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
17 ม.ค. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คิดถึงชีวืต คิดจนวันตาย สุดมุ่งสุดหมายให้เที่ยงธรรม ด้วยเป็นชีวิตที่ชะตากรรม เหลือที่จะนำวาสนา ฉันมีคนรัก รักก็เลื่อนลอย สุดเอื้อมสุดสอยคอยตั้งตา ด้วยเธออยู่สูงเหลือจะจูงมา เอื้อมเด็ดดอกฟ้าพาใจหวั่น คู่อื่นบุญเขาเคยคู่ ได้ร่วมชู้คู่กัน โชคเราไม่สมกัน ได้แต่แลฝันทุกคืนวันฉันต้องตรม เขามาทีหลังยังได้ชมเชย แต่อกเราเอ๋ยไม่ได้ชม ดั่งว่าวขาดผลอยลอยตามลม เมื่อยากจะชมบุญไม่สมชมไม่ได้ คู่อื่นบุญเขาเคยคู่ ได้ร่วมชู้คู่กัน โชคเราไม่สมกัน ได้แต่แลฝันทุกคืนวันฉันต้องตรม เพราะวาสนามาไม่เทียมเธอ แค่นจะเผยอเข้าไปชม เมื่อบุญไม่ถึงจึงระทม ฝืนใจสุดข่ม ชาติหน้าคงได้ชมเธอ |