บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
ทุกคราเจอะกันเธอสรรหวาน น้ำคำเคลือบตาลหว่านปรนเปรอ จนจิตใจเผลอว่าจริง ละเมอมั่นตามประสาหญิง หวังได้พึ่งพิงแอบอิงกัน คอยแต่ใฝ่ฝันถึงวันชื่น คอยวันหนึ่งซึ่งเราวิวาห์ ร่วมเรียงคู่เคียงนิทรา รักชื่นอุรายั่งยืน ฉันเธอสุขกันชั่ววันคืน รักเราคงชื่นสุดรำพัน มีแต่สุขสันต์อันซาบซ่า * หลงคำพร่ำคอยอยู่นมนาน แม้เงาวิมานไม่เคยมี คอยอยู่อย่างนี้เช่นเคย ฉันเตือนแต่เธอทำเฉยเฉย หลงลืมละเลยถ้อยวาจา ช่างแปลกหนักหนามาลืมได้ ทำลายสิ้นสิ่งหวังทั้งปวง นี่เธอจะรักหรือลวง คิดยังหวั่นทรวงร่ำไป หรือเธอกลับกลายหน่ายดวงใจ ถึงลวงเรื่อยไปไม่มีจริง เลยแกล้งทอดทิ้งหญิงคนหนึ่ง ....ซ้ำตั้งแต่ * |