บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง สมศักดิ์ เทพานนท์ |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
เสียงเรียกจากสาย สุดปลายสายคือขวัญพี่ เสียงเจ้าจำได้ดี หวานในวจีพร่ำหา เรียกมาทุกวัน ถึงยามนัดนั่นกริ่งมา เสียงกริ่งเป็นสื่อพา ขวัญตาร่วมรักร่วมใจ เสียงเรียกแต่ฉัน พูดกันเพ้อกันเหมือนใกล้ แม้นห่างกันเท่าใด สองใจของเราเฝ้าฝัน โอ้ยามนี้เอย ไฉนเลยเสียงกริ่งขาดกัน หลงเฝ้าจนสิ้นวัน เหมือนคนคลั่งฝันร่ำไป เสียงเรียกแต่เขา โอ้เราเขาลืมเสียได้ หลงโกรธเคืองเรื่องใด ขวัญใจจึงลืมเรียกหา เมื่อเรารักจริง แล้วไยหญิงไม่เมตตา เสียงกริ่งใครก้องมา ยิ่งพาให้ช้ำคร่ำครวญ |