บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล |
ทำนอง สริ ยงยุทธ |
โอวิมานทลายกลับกลายเป็นลม ไม่สมอารมณ์ได้แต่ตรมใจ คอยแต่คิดแต่ฝันร่ำไป คร่ำครวญครั้งไรหัวใจหมองไหม้ระทม ครวญคะนึงคิดไปทีไรอกใจอาวรณ์ ใจฉันรอนรอนให้อ่อนอารมณ์ เคยแต่นึกจะเชยจะชม กลับระทมตรอมตรมขื่นขมจิตใจไม่วาย ฉันจำทนต่อไป อนาถใจได้แต่เสียดาย ใจแหลกลาญวิมานทลาย เจ็บใจได้อายไม่วายให้แค้นใจ ความหวังพังทลายกลับกลายไปพลัน ชอกข้ำรำพันคอยหวั่นร่ำไป มาห่างหายกลับกลายไปได้ ไม่เห็นมีผู้ใดจะคิดปลอบใจบ้างเลย ** โอชะรอยชาติก่อนก่อกรรมทำเวร ชาตินี้จึงเป็นไปได้อกเอ๋ย เออไฉนไม่ได้ชมเชย ไม่เคยคิดเลยเพราะเคยหมายมั่นในใจ เป็นเพราะใจทะนงคงได้พึ่งพิง อาภัพจริงจริงทุกสิ่งแปรไป ความที่ฝันก็พลันเลือนไกล ไม่หวังให้ใครใครได้รู้ได้ฟังได้ยิน ฝืนใจให้เบิกบาน เจ็บปวดปานเลือดตาไหลริน อายแก่คนทั้งในแผ่นดิน ยามนอนยามกินต้องตรมแต่น้ำตา นี่เพราะเป็นเวรกรรมจำทนต่อไป ไม่รู้เมื่อไรจะสิ้นสักครา ทนแต่รับบาปกรรมทำมา ไม่เห็นใครนำพาต้องช้ำอุราโดยเดียว (หมายเหตุ: บันทึกถึงแค่ **) |