บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
ฉันเป็นโสดโดดเดี่ยว เป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ไทย พ่อว่าฉันนั้นยังเล็กยังเป็นเด็กเล็กไป พ่อแม่รักกักกันไว้จะไปไหนก็ตาม นอนอึดอัดอกอ่อน ที่หลับที่นอนเหมือนดั่งมีหนาม ทนอัดใจหลับตาพลิกกายไปมาอุราวู่วาม เห็นแต่ชายรูปงามเคลิ้มใจตามห้ามไม่ได้ห้ามไม่ได้ ใจวุ่นมันคิดชุลมุนรักใคร่ พ่อช่างกระไรจึงปล่อยให้รักรุมทรวง รักกับหนุ่มรูปหล่อ ไปสู่ไปขอหนอยพ่อกลับหวง พ่อว่าเล็กเด็กอย่างฉันยังไม่ทันคับทรวง พ่อก็หวงแม่ก็หวงจะมัวหวงอยู่ไย (*) อายุสิบหกกว่ากว่า ซิพ่อบอกว่าฉันนะเด็กไป มีผู้ชายผูกพันหนอยพ่อคอยกันกีดกันร่ำไป มัวกีดกันอยู่ไยโถคุณพ่อไม่เห็นใจไม่เห็นใจ โอ้พ่อไม่รู้จะรอหาใครหนุ่มหนุ่มอ่อนใจนานไฉนจึงได้ชม (ซ้ำตั้งแต่ * อีกครั้งหนึ่ง) |