บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง พรพิรุณ |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
เหมือนเป็นบุญที่เกื้อหนุนสองเรามาเจอะกัน หัวใจไหวหวั่นจึงผมผูกพันเข้านั้นดังต้องมนต์ หนังเรื่องใหญ่กว่าเรื่องไหนล้นไปด้วยผู้คน เหมือนเทพช่วยดลเสกรักเป่ามนต์กุศลได้ใกล้กัน ได้นั่งชิดชิดกันใกล้ใกล้ เหลือบตาแลไปเมื่อใดเมื่อนั้น ก็ได้พบเธอมองจ้องฉัน สายตาสบกันร่ำไปร่ำไป ฉันมองดูก็ได้รู้ว่าเธอนั้นต้องใจ เสียดายยิ่งใหญ่เมื่อหนังจบไปเราไซร้ก็จากกัน (*) คิดคอยอยู่อยากจะรู้เมื่อใดได้เจอะกัน นับคืนคอยวันคอยรักผูกพันจนฝันไม่สร่างซา หนังเรื่องใดเข้าโรงไหนหาไปจนเมื่อยตา คิดภาวนากุศลช่วยพาเมตตาให้เจอะเธอ เจอะอีกครั้งให้เรานั่งใกล้ และเอ่ยความในล่ะเช่นใจอยากเจอ เมื่อคืนฉันยังฝันว่าเธอ รักฉันเลิศเลอกว่าหนังที่จอ ฝันพาให้สุดทนไหวเผลอใจไปนั่งรอ ค้นหาเธอต่อจนหนังที่จอจบแล้วก็ไม่เจอ ซ้ำตั้งแต่ (*) อีกครั้ง |