บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล |
ทำนอง เวส สุนทรจามร |
โอ้งามแสนงาม เมื่อยามฉันชมดอกไม้ กลิ่นเจ้าสุดหอมพยอมในไพร พาให้ชื่นชม สายลมพัดพา บุปผาช่างงามน่าชม แต่เช้าเราเคยได้เชยได้ชม เมื่อยามสายลมโชยมา ต่างพรรณ ฉันมองจ้องเพลินตา ช่างงามหนักหนา ยิ่งพาให้เพลินในฤทัย โอ้เราหวังชม อยากดมให้สมในใจ ลมพัดกลิ่นไกลทั้งกิ่งทั้งใบ ก็แกว่งไกวไปตามลม ครั้นยามสายลมพลัน แต่ฉันก็ยังนั่งชม แต่แล้วจิตฉันกลับพลันระทม แสนตรมฤทัย เพราะมีแมลง มาแกล้งเชยชมดอกไม้ แกล้งเคล้าแกล้งคลอจนพอสมใจ แล้วก็บินไปไกลตา โธ่เอ๋ย หวังเชยชื่นอุรา กลับเหงาวิญญา ด้วยว่าบุปผามาระทม แสนจะเสียดาย มุ่งหมายจะเชยจะชม แต่แล้วต้องตรม แม้มีสายลมถึงจะชมก็ตรมใจ |