บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
10 พ.ค. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง ศยาม |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
เสียงซึงแผ่วแว่วครวญหวนครางละห้อย ท่วงทำนองที่ล่องลอยร้อยใจให้หมองไหม้ มันรุกเร้าให้เฮาเหงาหทัย เพลงที่ครางครวญดังจะทวนความนัย ถึงความเก่าเมื่อเฮาภิรมย์ฮักใคร่ เจ้าลืมเลือนเพื่อนหทัยมิอาลัยอาวรณ์ หลงลืมถิ่นบ่ยินน้ำคำวอนว่า บ่ใส่ใจห้องเคหามินำพาความก่อน ไปหลงไผเยื่อใยถึงตัดรอน บ่ห่วงอาลัยติดใจอาทร ทั้งทิวทุ่งเข้ากรุงฟุ้งใจลอยร่อน ปล่อยให้เฮาโศกสะท้อนขวัญมาคลอนคลายจาง เสียงซึงแผ่วแว่วครวญหวนทวนความเก่า โอ้อิสานพลอยเงียบเหงาเพราะฮักเฮาไกลห่าง ซึ้งพลิ้วพ้อกล่อมกรอแล้วก็จาง เพลงแผ่วลาลงใครเล่าคงครวญคราง พ้อเพลงพร่ำร่ำไรไร้คนเคียงข้าง เฝ้าคอยวันอย่าอ้างว้างเพราะใจนางจางใน |