บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง พรพิรุณ |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
ยอดเขาดูแลลิ่วไป รำไรคล้ายเมฆลอยคว้าง แมกไม้เห็นไพรพร่าพราง เลือนลางทั้งเทือกแถวแนวไพร มองเมฆลอยเห็นดอยเสียดพลัน พาให้หวั่นหวาบหวิวใจ ดอยแห่งใดสูงเทียมสิ่งใด คงจะไม่แม้นอินทนนท์ ยามขึ้นไปถึงแล้วจึงได้เห็น ช่างหนาวเย็นเงียบเหลือทน ละอองซ่านลอยผ่านพร่างพ้น ดุจเนินเหินมนต์เหมือนงามเมืองแมนแดนฟ้า มวลหมู่มาลีนั้นมีกล้วยไม้ มากล้นไกลสุดสายตา สวยยวนเย้าชวนเฝ้าไขว่คว้า แม้นไม้ในป่ามีกุหลาบชูสีแดง ไม้ใบสวยซึ้งดี หมู่ไม้ที่ไม่มีเปลี่ยนแปลง ทั้งมีดอกฝิ่นเสริมแซง เหล่ามวลแมลงบินไม่ห่างครางอยู่ใกล้ มุ่งเฝ้าคิดถึงคะนึงอีกนาน ห้วงเหวธารดอกไม้ไพร ฉันยังหลงพะวงฝันใฝ่ ถึงจะอยู่แห่งหนใดยังครวญใคร่อินทนนท์ |