บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง ศยาม |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
ดาวสุกสกาววับวาวพราวจ้า แสงบนนภาพร่างพราวตาเมื่อคราไร้เดือน โอ้ดาวเอ๋ยแสงเคยลางเลือน เมื่อขาดดวงเดือนดาวก็เลยเหมือนงามเด่น เพลินจ้องมองเพลินสวยเกินคำเอ่ย แสงดาวนี้เอยได้ชมเชยเมื่อเดือนไร้เพ็ญ เจ้าพรายแสงเย้ยดวงเดือนเล่น ประดุจเดือนเพ็ญจะหลบจางเร้นลืมหล้า ดาวอย่างทะนงหลงเงาแห่งตน เพลินเผลอจนลืมว่า ถึงคราเดือนผ่องเจ้าจะหมองวิญญาณ์ ใครจะเหลียวมาหมายชมเจ้านั้น ชนที่ลำพองมิตรองครวญใคร่ ถึงคราวช้ำใจจะมีใครใฝ่ใจสัมพันธ์ ต้องขื่นขมระทมชีวัน ดั่งดาวดับผันลับเลือนไปพลันจากฟ้า |