บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
5 ก.พ. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง พรพิรุณ |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
เหม่อมองฟ้าคราเพ็ญเยือกเย็นผ่องเพ็ญเด่นตา ทอประกายพรายนภาจันทร์แจ่มเวหาผ่องอาภายองใย มองมองไปจันทร์เจ้านั้นเด่นเงาเห็นกระต่ายไพร ทาบทับกลางจันทร์สดใสสูงลอยเสมอเตือนใจให้คอยถวิล ครั้งก่อนกาลโบราณท่านเคยเปรียบเปรยถึงจันทร์ผ่องเคยได้ยิน ยังซาบซึ้งจิตจินต์ ย้อนถวิลอุทาหรณ์ก่อนมา กระต่ายนั้นฝันใฝ่อยากใกล้ดวงจันทร์หนักหนา จึงบำเพ็ญบุญญาเฝ้าคอยหมายแต่จันทรานับเวลาขวบปี เฝ้าอุทิศกายมัน ผูกพันมั่นในสิ่งดี บำเพ็ญทุกราตรี เพียรสร้างกรรมดีด้วยชีวีตัวมัน ใจมันเองคิดว่าฟ้าอาจมองเห็นค่าสักวัน ที่หวังคงสมดั่งฝัน ฝันชมให้ถึงดวงจันทร์แล้วมันสุขสม ร้อนไปถึงองค์อินทร์สวรรค์ ท่านพลันใช้ญานทิพย์อันอุดม ท่านเล็งเห็นชื่นชม หมายให้สมดั่งที่ในใจมัน หักยอดผาลิขิต ประดิษฐ์เป็นภาพแห่งมัน เป็นเงากลางดวงจันทร์ สักขีโพ้นแห่งดีนั้นนิจนิรันดร์ไม่เลือน |