บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
10 พ.ค. 2568
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล |
ทำนอง เวส สุนทรจามร |
โอ้กระไรหนออกเอ๋ย ก่อนไม่เคยช้ำกมล อยู่ด้วยกันเพียงสองคน จะยากจะจนก็รักกันไป อยู่นานไปเขาหน่ายแหนง พูดเสียดแทงแสลงใจ พูดกลับกลายได้หลายนัย จะเชื่อกระไรทำให้อกฉันตรม นี่หรือ หวานวาจาฉ่ำชื่นรื่นเริงรมย์ มีแต่มาข่มคำคมเสกสรร นี่แหละเป็นเพราะก้าวถลำ แต่จะให้ทำไฉนกัน ได้แต่ทนไปทุกวัน ทุกสิ่งทุกอันมีแต่แสนจะระกำ แต่ละคำนั้นสุดแสลง ช่างเสียดแทงเสียทุกคำ ยอกอกใจดังหนามตำ จะจดจะจำที่ทำหยาบหยาม โอ้ชะรอยไม่ปรารถนา กล่าววาจาจะหาความ ได้ฟังคำที่แสนทราม เขากล่าวประณาม ช้ำชอกยอกอุรา เชื่อเขาเร้าแสดงแกล้งกลั่นปั้นวาจา ทนอยู่จนกว่าวิญญาจะผ่องใส อกมีหนามเข้าไปขวาง ปักอยู่กลางหว่างหัวใจ สุดจะทิ้งจะถอนไป มันปวดอยู่ในดวงใจจนกว่าจะตาย |